Saltar ao contido

Anil (planta)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

O anil[1] ou índigo (Indigofera tinctoria, de indigo 'azul', phera 'portador', tinctoria 'tintura', 'portador de tintura azul') é unha planta pertencente á familia das leguminosas e é a fonte orixinal de tinguidura índigo. Está naturalizada en Asia tropical e temperada, e partes de África; o seu hábitat primixenio non se coñece.

Indigoferina
Ilustración

Descrición

[editar | editar a fonte]

É un arbusto de 1 a 2 m de altura. Pode ser unha planta anual, bienal, ou perenne, dependendo do clima onde creza. Ten follas verde claras pinnadas; e flores con taquiñas rosas ou violetas. Ao ser un legume, a súa secuencia mellora o solo como o fan outras leguminosas fixadoras de nitróxeno atmosférico.

Tense cultivado en todo o mundo dende hai moitos séculos. Actualmente moita tinguidura é sintética, mais a natural, proveniente de I. tinctoria aínda se pode conseguir, vendida como colorante natural. A planta ademais é unha boa cultura protector do solo.

A tintura obtense procesando as follas. Enchóupanse en auga e fanse fermentar para converter o glicósido indicano naturalmente presente na folla nos colorantes azuis indigotina e Indigoferina. O precipitado da solución de follas fermentadas mestúrase cun álcali forte como lixivia, esmagando, enxugando, e facéndoo po. O po a seguir mestúrase con varias outras substancias para dar diferentes graos de azul e de púrpura.

Principios activos

Os rotenoides deguelín, dehidrodeguelín, rotenol, rotenona, tefrosín e sumatrol pódense atopar en I. tinctoria.[2]

Taxonomía

[editar | editar a fonte]

Indigofera tinctoria foi descrita por Carl von Linné e publicada en Species Plantarum 2: 751. 1753.[3]

Sinonimia
  • Anila tinctoria var. normalis Kuntze
  • Indigofera anil var. orthocarpa DC.
  • Indigofera bergii Vatke
  • Indigofera cinerascens DC.
  • Indigofera houer Forssk.
  • Indigofera indica Lam.
  • Indigofera oligophylla Baker
  • Indigofera orthocarpa (DC.) Ou.Berg & C.F.Schmidt
  • Indigofera sumatrana Gaertn.
  • Indigofera tinctoria Branco
  • Indigofera tulearensis Drake[4]

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  1. Feeser, Andrea. Rede, White, and Black Make Blue: Indigo in the Fabric of Colonial South Carolina Life (University of Xeorxia Press; 2013) 140 pages; scholarly study explains how the plant's popularity as a dye bound together local and transatlantic communities, slave and free, in the 18th century.
  2. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. México. CONABIO, Mexico City.
  3. Funk, V. A., P. E. Berry, S. Alexander, T. H. Hollowell & C. L. Kelloff. 2007. Checklist of the Plants of the Guiana Shield (Venezuela: Amazonas, Bolivar, Delta Amacuro; Güiana, Surinam, French Guiana). Contr. Ou.S. Natl. Herb. 55: 1–584. View in Biodiversity Heritage Library
  4. Hokche, Ou., P. E. Berry & Ou. Huber. (eds.) 2008. Novo Cat. Fl. Vasc. Venezuela 1–860. Fundación Instituto Botánico de Venezuela, Caracas.
  5. Howard, R. A. 1988. Leguminosae. Fl. Lesser Antilles (Dicotyledoneae–Part 1) 4: 334–538.
  6. Isely, D. 1990. Leguminosae (Fabaceae). 3(2): xix, 1–258. In Vasc. Fl. S.E. U. S.. The University of North Carolina Press, Chapel Hill.
  7. Liogier, H. A. 1988. Spermatophyta: Leguminosae to Anacardiaceae. Descr. Fl. Porto Rico & Adj. Isl. 2: 1–481.
  8. Long, R. W. & Ou. K. Lakela. 1971. Fl. Trop. Florida i–xvii, 1–962. University of Miami Press, Coral Cables.
  9. Nasir, E. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.

Outros artigos

[editar | editar a fonte]